door Frans Tak
Zondagmorgen,
De warmte van het grote licht aan mijn voeten
Tussen ritselend gebladerte de solisten uit het vogelkoor
Prikkelingen van vochtig gras en verse koffie
Zondagmorgen,
Een nocturne van Chopin op de achtergrond,
Symfonisch gedicht van geluid, gevoel en geur
In het midden waarvan ik mij beweeg
Kwetsbare balans tussen huivering en verrukking
Zondagmorgengeluksgevoel,
Met de roerloze kater onder het struikgewas
En de biddende sperwer hoog daarboven